Rigi

Vandaag ben ik weer met Pieter op pad geweest. Eén van zijn doelen was de Rigi. Een berg aan de rand van de Alpen aan het Vierwoudstedenmeer. Hoogte 1798 meter.

Toevallig heb ik deze week een documentaire gezien over de Engelsman Cook, die het toerisme naar Zwitserland op zich heeft genomen. Engelsen waren in zijn tijd ondernemend. Bergklimmen in Schotland was geweldig, maar men wilde wat anders. Noorwegen, ...neh, Zuid Afrika,.... neh,.  Dus dacht hij: waarom niet Zwitserland. Hij heeft een groep Engelsen meegenomen vanuit het Mont-Blanc gebied in 3 weken tijd via "uitdagende" routes naar de Rigi. Niet een spectaculaire berg, maar wel met spectaculair uitzicht, naar het westen over het vlakkere land richting Basel en de Jura. Naar het zuiden de Pilatus en de bergmassieven van het Berner Oberland, verder naar het oosten richting Engelberg en achter ons nog de Grosse Mythen die we inmiddels kennen.

Goed, afgesproken om 09:00 bij Vitznau. Dat ligt op 420 meter hoogte aan het Vierwoudstedenmeer. Plan was om eerst met een baantje omhoog te gaan en daarvandaan een redelijk lichte wandeling te maken. Weersvoorspeling was vaag: onweer werd verwacht maar wanneer kon men niet zeggen. 

Onderaan de baan hebben we elkaar getroffen (voor mij 1:10 rijden). Op de bordjes kijkend zagen we dat lopen naar het bergstation van de baan ruim 2 uur zou duren. Voor ons een eitje, want dat doen we in minder :-)

Inderdaad, de 600 hoogtemeters werden binnen 1:15 afgelegd. Vrij steil, door het bos omhoog, maar continu uitzicht op de meren, en dat werd alleen maar mooier. Lastig waren de horzels tot we uitvonden dat je met DEET die beesten ook op afstand houdt! Ik dacht dat dat alleen voor muggen werkt! Weer wat geleerd: gewoon smeren!

Nadat we het bergstation hadden bereikt hebben we een lekker bakje koffie gedronken. Het kostte wat moeite om de bediening te vinden, maar die stak uiteindelijk een hoofd naar buiten vanuit een bovenraampje. De blonde Retriever vond het erg gezellig dat we er waren en plofte aan onze voeten neer. Andere bezoekers waren minder welkom en werden stevig toegeblaft. Wat een hondenleven!!

Na de koffie, verder omhoog richting Rigi-Kulm (de top), via Rigi-Scheidegg. Hoe hoger we kwamen, hoe meer minder serieuze wandelaars we tegenkwamen. De bergschoenen veranderden in gympies, daarna verdwenen de veters eruit, slippers kwamen tevoorschijn en het werd drukker en drukker. Naast Zwitsers zagen we steeds meer Japanners en Chinezen. De tandradbaan naar de top was daar waarschijnlijk de reden voor. Het laatste (voor mij zware)stuk was eigenlijk dan ook alleen maar de moeite waard om de top te halen én om van het uitzicht te genieten. Op de top het station van de tandradbaan, waar echt veel treinen stopten (ook een stoomtrein). Daarnaast een voerfabriek dat restaurant scheen te heten en heel toepasselijk en zo voorspelbaar: een paar in klederdracht geklede Alphornblazers die hun best deden om de bloopers van Switserland's got talent te halen. Mét ondersteuning van een vaandelzwaaier.

Ondertussen (we hadden de radar al in de gaten gehouden) groeiden de paddenstoelwolken (Quelwolken, of Kgwellwolkgen) snel aan. We besloten dan ook maar de trein naar beneden te nemen en niet de gok te nemen dat we het in 2 uur weer naar beneden zouden "schaffen". We misten nét de stoomtrein. Maar dat was niet zo'n ramp. Wat stinkt zo'n ding! Dus een stationnetje naar beneden gelopen, biertje gedronken en de volgende trein gepakt. Wat een zooitje is dat trouwens met die banen daar: omdat er zoveel treinen rijden die naar verschillende bestemmingen gaan liggen er meerdere sporen naast elkaar met perronnetjes ertussen. Nou gaan die treinen dus niet zo snel (8,9 km/uur?)en kijken weldenkende mensen wel uit voor ze oversteken. Daar gaan de Zwitsers dan ook van uit. Dat geldt echter niet voor het gros van de Chinezen. Die moet je dus met een hoop geschreeuw en gebaar duidelijk maken dat als ze nog een stap zetten (of juist niet) ze onder een trein liggen. Veiligheidsmaatregelen! zouden ze in Nederland roepen. Hier bestaat dat uit een paar in groen poloshirt geklede mensen die wat roepen :-)

Maar in de trein dus: Dat was dus een goed plan: halverwege begon de regen en het onweer.

Maar: weer een supermooie wandeling gemaakt. Zal m morgen voelen!!

Vili Dank Wiedermahl, Pieter!

Fotoos en videotje zijn ook geupload